1-2 Haziran 2012 - Orman içinde ilerlememe rağmen ana bir hatla Brezilya'ya geçmem gerek. Leticia ve Tabatinga'dan daha ileride Peruya ait İslandia yüzer köyünü de gezdim. Okuldan belediyeye her yapı su üzerinde inşa edilerek, birbirlerine ahşap köprülerle bağlanıyorlar. Yeni belediye çok iş yapmış, beton köprüler kuruyor:)
Brezilya şehri Benjamin Constant çok gelişmiş sayılıyor buralara göre. 25 km.yi deniz yoluyla 3 saatte gidiyoruz. Bu bölgede bazen araba görüyorsunuz ama bu çok komik. Leticia, Tabatinga ve Benjamin Constant'ın kendi icinde asfalt yollar var, arabalar da var birkaç tane. Ama bu şehirleri başka yere, dış dünyaya veya birbirine bağlayan hiçbir yol yok!!!!! Hepsinde ortalama 10-12 km yol var ve sonra yol bitiyor, orman başlıyor. Ada gibiler. Birbirlerine sadece su üzerinden bağlanıyorlar. Bu az sayıda araba nehirden gemiyle gelmiş, sayısı oldukça fazla olan motosikletler ise genelde uçakla geliyormuş.
Elektrik, hepsinde jeneratörle. 35.000 nufüslu Leticia'da tüm şehir ana bir jeneratorden gelen elektrikle yaşıyor. Eskiden şehre günde sadece 12 saat elektik verilirmiş, sabah 6 akşam 6 saat. Şimdi 24 saat... Beni asıl şok eden Amazon nehri üzerindeki en gelişmiş ve büyük kent olan, şu satırları yazarken 32 saatlik hızlı feribot ile ulaşmaya çalıştığım Brezilya'nin 1,5-2 milyon nüfuslu şehri Manaus'un da jeneratörle elektrik kullandığını öğrenmek oldu.
Evet, şu anda 28 saattir Amazon nehri üzerinde gidiyorum. Sanırım bir 6 saatim daha var. Her ögün et, makarna, pilavdan oluşan yemeğimizi veriyorlar. Kahvaltıda da tost dağıttılar. WC fena değil, nehir zaten dümdüz olduğundan cok sarsıntı yok ama çok güçlü motorlarla gittiğimiz için uğultu ve gürültü çok. Genelde kulak tıpasıyla oturuyorum ama inince kendime gelmem epey vakit alabilir yine de. Bu yolu uçakla yapsam daha ucuz ve kısa olacağı kesindi ama Amazon nehrini baştan sona geçme fikrinden vazgeçemedim. Bir opsiyonum da 3 gece , 4 gün, hamakta uyuyarak yavaş tekne ile aynı gelmekti. Ama ordaki WClerin fenalığı, yemeklerin durumu halinde öyle şeyler okudum/ duydum ki yemedi doğrusu. Nehirde manzara hiç değişmiyor. Sağ ve solunuzda orman uzağınızda kalıyor. Ortadan gidince ormanın detaylarını da göremiyorsunuz. ''3. Veya 4.günde manzaradan sıkılabilirsin'' dediler. Bir de hamakta açıkta uyumak, hırsızlık hikayelerini filan da duyunca bu 36 saatlik feribotu tercih ettim. Biz And dağlarından başlayıp okyanusa doğru giden akıntı yönünde gittigimiz için daha hızlıyız. Manaust'an bu tarafa gelirken, akıntının tersine gidildigi icin 4 gün süren yol 6 gün sürüyor ve daha pahalı.
Amazon nehri, 6275 km, benim geçtiğim mesafe ise yaklaşık 2500 km'lik bir kısmı oldu.
Nehir yolculuğunun büyük kısmında, Amazon nehri o kadar genisliyor ki, iki tarafta kıyı şeridi oldukça uzakta kalıyor.
Manaus - Zamaninda kaucuk ağaçlarının ilk bulunduğu zamanki bollukta, döneminin en zengin şehirlerinden biri haline gelen Manaus, kaucuk tükenince düşüşe geçmis. Ama o dönemden kalan koloniyel yapilar cok etkiliyici. Örneğin Teatro Amazonas.. Zaten artk tek geçim kaynağı turizm..
Brezilya şehri Benjamin Constant çok gelişmiş sayılıyor buralara göre. 25 km.yi deniz yoluyla 3 saatte gidiyoruz. Bu bölgede bazen araba görüyorsunuz ama bu çok komik. Leticia, Tabatinga ve Benjamin Constant'ın kendi icinde asfalt yollar var, arabalar da var birkaç tane. Ama bu şehirleri başka yere, dış dünyaya veya birbirine bağlayan hiçbir yol yok!!!!! Hepsinde ortalama 10-12 km yol var ve sonra yol bitiyor, orman başlıyor. Ada gibiler. Birbirlerine sadece su üzerinden bağlanıyorlar. Bu az sayıda araba nehirden gemiyle gelmiş, sayısı oldukça fazla olan motosikletler ise genelde uçakla geliyormuş.
Elektrik, hepsinde jeneratörle. 35.000 nufüslu Leticia'da tüm şehir ana bir jeneratorden gelen elektrikle yaşıyor. Eskiden şehre günde sadece 12 saat elektik verilirmiş, sabah 6 akşam 6 saat. Şimdi 24 saat... Beni asıl şok eden Amazon nehri üzerindeki en gelişmiş ve büyük kent olan, şu satırları yazarken 32 saatlik hızlı feribot ile ulaşmaya çalıştığım Brezilya'nin 1,5-2 milyon nüfuslu şehri Manaus'un da jeneratörle elektrik kullandığını öğrenmek oldu.
Evet, şu anda 28 saattir Amazon nehri üzerinde gidiyorum. Sanırım bir 6 saatim daha var. Her ögün et, makarna, pilavdan oluşan yemeğimizi veriyorlar. Kahvaltıda da tost dağıttılar. WC fena değil, nehir zaten dümdüz olduğundan cok sarsıntı yok ama çok güçlü motorlarla gittiğimiz için uğultu ve gürültü çok. Genelde kulak tıpasıyla oturuyorum ama inince kendime gelmem epey vakit alabilir yine de. Bu yolu uçakla yapsam daha ucuz ve kısa olacağı kesindi ama Amazon nehrini baştan sona geçme fikrinden vazgeçemedim. Bir opsiyonum da 3 gece , 4 gün, hamakta uyuyarak yavaş tekne ile aynı gelmekti. Ama ordaki WClerin fenalığı, yemeklerin durumu halinde öyle şeyler okudum/ duydum ki yemedi doğrusu. Nehirde manzara hiç değişmiyor. Sağ ve solunuzda orman uzağınızda kalıyor. Ortadan gidince ormanın detaylarını da göremiyorsunuz. ''3. Veya 4.günde manzaradan sıkılabilirsin'' dediler. Bir de hamakta açıkta uyumak, hırsızlık hikayelerini filan da duyunca bu 36 saatlik feribotu tercih ettim. Biz And dağlarından başlayıp okyanusa doğru giden akıntı yönünde gittigimiz için daha hızlıyız. Manaust'an bu tarafa gelirken, akıntının tersine gidildigi icin 4 gün süren yol 6 gün sürüyor ve daha pahalı.
Amazon nehri, 6275 km, benim geçtiğim mesafe ise yaklaşık 2500 km'lik bir kısmı oldu.
Kokain kacakçısı yakalanması hikayesindeki baş karakter Londra'lıVicky ile tanisiyoruz,
saat sabah 05:30 Tabatinga Limanı.
Tabatinga-Manaus botunda yemeklerimiz... Sarı bir toza benzeyen Farofa, bizim için ekmek neyse Brezilyalılar için o. Her öğün, her yemeğin üzerine bu toz gibi farofa serpiliyor ve yemeğinn sosu yoğunlaşıyor. Bizde yemeğin sosuna ekmek banmıyor muyuz?
36 saatlik evim, bu geriye de yatmayan koltuklar:(
Yol üstünde minik nehir köyleri veya tek tük evler görüyorum.. Çoğu zaman evleri sular basmış...
Quite an impressive journey and amazing journal! Thanks for sharing with us!
ReplyDelete