Tuesday 17 April 2012

Burada deprem oldu!!!!

17  Nisan 2012 Dün hafif kırgın hissettiğimden  kendimi yormadan bir gün geçirip, duşumu alıp yattım. Çok da heyecanlı bir kitabım vardı bitirmek üzere olduğum. Sanırım saat 22 gibi sızdım.. Oda arkadaşlarımdan hiçbiri yok. Kızlar birşeyler içmeye gidelim mi demislerdi, ben yatmayı tercih ettim. Saat 12:30 civarı. Yatak bir sallandı, hostelde ranza muhabbeti ya, çüş ingiliz kız kendini yatağa ne biçim attı dedim önce. Sonraki sarsılmada yatağında döndü zannettim. Eğilip aşaği baktım ki, yatak bomboş!!!!! Sarsıntı arttı ama uyku sersemi birkaç saniyemi aldı ne olduğunu anlamak ve 'Earthquake! Earthquake!' diye bağıran ilk ben oldum ki o sırada zaten Breziyalı ve Hollandalı kızlar da uyanıp kendini yataklarından atıp noluyo diye koşuşmaya başlamıslardı. 2. Kattayız hepimiz lobiye inmek üzere merdivenlere koştuk. Ben Türk aklı, deprem dededen kalan bilgilerle, merdivene gitmemek lazım , odada dur dedim kendime kendime... Zaten en ufak bir sallantı da kalmamıştı. Baktım çok sakin ortalık, aşağı lobiye sonradan indim, herkes pijama terlik toplaşmış ama Şililier çok sakin, herkes gülüşüyo şaşkın ama hiçbir panik durumu yok. 10 dakika sonra herkes odalarına dönmüş ve uyuyordu. Gelmeden önce deprem , tsunami ve volkanik patlama bölgesi olduğunu okumuştum. Ama 7 hatta 8 ölçeğinde depremlerde hiç bir can ve mal kaybı olmadıği da yaziyordu.  Hakikaten de sokağa baktım, hiç kimse kendini sokağa atmamış, camlarından şöyle bir bakıp içeri girdiler... Sadece uzaktan 1 adet polis ya da ambulans sesi duydum.. Tek yaptığım cep telefonum kapalıydı onu açtım, TR'den duyup ararlarsa cevap vereyim, panik olmasınlar diye düşündüm. Şimdi sabah ilk iş internetten baktım. 6.7 şiddetinde olmuş.....  Ben 99 depreminde Paris'teydim, annemlerin İzmit'te dayınlara hala ulaşamıyoruz deyişini hiç unutmam. Annemin yakın arkadaşlarından biride 72 saat enkaz altında kalıp, eşini ve annesini kaybederek hem de, hastaneden çıkınca bizim eve yerlesmişti bir süre... Benim deprem anılarım bunlardı, şimdi ilk kez gerçekten yaşadım. Neyse...  Türkiye'de haber bile olmadı sanırım. sadece Arjantinden Ayşe ve Aslı aradı çünkü.... Don't panic, everything is cool :)
 Iste Santiago - Monjitas caddesi uzerindeki sevgili Andes Hostel

1 comment: